PORÓWNANIE RAS

Malamut czy samoyed wybór nie jest oczywisty.

Na pierwszy rzut oka obie rasy różni wszystko, ilość sierści, jej kolor, wielkość, potrzeba aktywności w ciągu życia, spadająca znacznie z wiekiem u malamutów, podczas gdy samojed do końca pozostaje „żywym srebrem”. Jednak obie rasy mają ze sobą wiele cech wspólnych, nie bez powodu  wg. Klasyfikacji FCI należą wspólnie do grupy Nordyckich Psów Zaprzęgowych.

 

 

Malamut to pies pociągowy i to właśnie zadanie było głównym, które miał spełniać. Miał ciągnąć duże ładunki na znacznych dystansach. To było sensem jego istnienia. Samojedy natomiast to psy, które były używane znacznie bardziej  wszechstronnie, gdyż ich przeznaczenie nie ograniczało się jedynie do ciągnięcia ładunków (ni etak ciężkich jak malamucie, zazwyczaj były to aktualne zapasy z jednego polowania), pilnowały także stad, polowały jako psy myśliwskie, często używane były także jako czujny (bo szczekliwy) alarm ostrzegawczy. To co niewątpliwie łączy obie rasy to łagodna natura, zarówno malamut jak i samojed to psy łagodne w stosunku do ludzi. Samoyedy podobnie jak ich dalecy kuzyni husky pochodzą z terenów Syberii , ale zamieszkiwały także północną Rosję. Co ciekawe pierwsze samojedy nie były wcale białe, dopiero selekcja hodowlana i ustalenie wzorca ostatecznie zdecydowały o kolorze szaty, do tej pory jednak samojedy występują w różnych odcieniach a nawet te najbardziej śnieżno białe mają pojedyncze włoski czarne, jest to pozostałość po przodkach. Samojedy pracowały bardziej wszechstronnie od malamutów, nie musiały jednak być aż tak wytrzymałe jak alaskany, które to ciągnęły ogromne ładunki na długich dystansach.

PIELĘGNACJA

Na pierwszy rzut oka zadbany samojed wygląda jakby był czesany i kapany codziennie, nic bardziej mylnego. Obie rasy wystarczy wyczesać porządnie raz w tygodniu aby utrzymać szatę w dobrej kondycji. W przypadku obu ras codzienne czesanie spowoduje jej absolutnie fantastyczną jakość i ilość. Obie rasy linieją, kiedy linieją ilość wypadającego włosa jest podobna, choć samojed jako mniejszy objętościowo finalnie gubi go mniej. Kąpiele w przypadku obu ras są wskazane raz na jakiś czas, w celu utrzymania ładnej kondycji włosa. Włos samojeda tak jak malamuta nie trzyma brudu, wystarczy przetrzeć ręcznikiem po błotnistym spacerze. Oczywiście jeśli chcemy aby nasz samojed był śnieżno biały musimy go wykąpać. Obie rasy uwielbiają tarzać się na spacerach w skoszonej trawie czy gnijących liściach, z lubością wezmą także błotnistą kąpiel. Kosmetyki, które używamy do pielęgnacji są takie same, podobnie rodzaje szczotek, czyli niezastąpiona Pudłówka.

TEMPERAMENT I POTRZEBA AKTYWNOŚCI

Obie rasy łączy zamiłowanie do sportu i aktywności z właścicielem.  Jednak patrząc z boku widać doskonale, że samojed jest psem znacznie bardziej skupionym w pracy na przewodniku, samojed nie lubi samotnej aktywności, podczas gdy malamut z lubością zajmie się samodzielnym wykopywaniem jamy na pół ogrodu.

Samoyed chętnie będzie mu towarzyszył jednak znudzi się znacznie szybciej.  Wynika to z natury samojeda, który nie jest aż tak jak malamut wytrzymały. Inna będzie też reakcja na frustrację w wyniku niezaspokojonych potrzeb u obu ras, malamut popadnie w apatię, zniszcz coś, będzie wył lub może stać się agresywny. Samoyed zamieni  życie właściciela w koszmar, zrobi wszystko co psimi sposobami będzie mu dostępne aby zwrócić na siebie uwagę, nigdy jednak nie stanie się agresywny, finalnie popadnie w głęboką depresję. Potrzeba aktywności różni się u obu ras wraz z wiekiem, starszy malamut będzie bardziej stateczny, samojed nawet do 12 roku życia jeśli nogi mu pozwolą będzie biegał za piłeczką i szczekał głośno, a kiedy zabraknie sił ze starości nie będzie walczył o każdy dzień tak jak malamut tylko po prostu odejdzie za Tęczowy Most.

Obu rasom wystarczą solidne regularne spacery, rekreacyjne bieganie przy rowerze i wspólne zabawy z tą różnicą że malamutowi wystarczy taka aktywność, po której wróci i położy się spać na kilka godzin, natomiast samojed po powrocie będzie chciał robić „jeszcze coś” byle z właścicielem.  Malamut będzie preferował długi spacer, samojedowi wystarczy 15 minut byle się COŚ działo na tym spacerze. Lekka budowa sprawia, że w przeciwieństwie do malamuta samojed idealnie spisuje się w dyscyplinach sprinterskich. Niestety podobnie jak malamut ma skłonność do nadwagi wzrastającą niestety z wiekiem.

WYCHOWANIE

Zarówno malamut jak i samojed prawidłowo odchowane i socjalizowane są łagodne w stosunku do ludzi, jednak to malamuta jest łatwiej „zepsuć” przez nieumiejętne postępowanie z nim. Samoyed nawet mimo ogromu złych doświadczeń nie wykaże agresji, raczej pojawi się u niego lękliwość. W kontaktach z innymi psami, samojedy jako rasa niezwykle towarzyska są zdecydowanie na drugim biegunie w stosunku do malamutów. Malamutom często, zwłaszcza osobnikom tej samej płci mieszkającym razem jest trudno koegzystować bez utarczek. Samoyedy natomiast są mistrzami dyplomacji i zażegnywania konfliktów za wszelką cenę. Malamut ceni sobie konkretne towarzystwo, samojed jakiekolwiek. Malamut w porównaniu do samojeda to pies bardzo niezależny, samojed jest w swojej grupie szpiców najbardziej zorientowany na współpracę z człowiekiem. Z malamutem pracuje się trudno, ważna jest konsekwencja i relacja na zasadach partnerstwa i wzajemnych korzyści, samojed z założenia zrobi wszystko dla przewodnika (jakiegokolwiek), malamut szybciej się znudzi ćwiczeniami i zaprzestanie wykonywania powtórzeń, będzie pracował dla nagród ( jedzenia, smakołyków), samojed będzie pracował dla przewodnika (właściciela), często najlepszą nagrodą będzie tylko sama szczera pochwała, choć jedzeniem też nie pogardzi. Mimo znudzenia nie zaprzestanie wykonywania ćwiczeń, wszystko po to aby zasłużyć na pochwałę. W obcowaniu i wychowaniu malamuta ważna jest wspólna relacja z przewodnikiem, w wychowaniu samojeda jest to podstawa i rzecz absolutnie najważniejsza. W stosunku do żadnej z tych dwóch ras nie wolno używać kar czy gróźb, gdyż nie osiągniemy nimi nic, jedynie pogorszenie relacji z czworonogiem. Samoyed jako bardzo wrażliwy będzie reagował nerwowo nawet na nieznacznie podniesiony głos, będzie także bardzo wrażliwy na ton głosu.

Z malamutem po za dyscyplinami typowo pociągowymi można trenować obedience czy agility, jednak przeciętny przedstawiciel tej rasy będzie te treningi raczej traktował z „przymrużeniem oka”, natomiast dla samojeda mogą się one stać prawdziwą pasją i świetnym sposobem skumulowania jego energii. Ciekawostką jest iż na Wyspach Brytyjskich samojedy nie są zaliczane do grupy working wraz z  malamutami, natomiast do grupy psów pasterskich i zaganiających. Właśnie na wyspach wyróżniają się one w konkursach pasienia czy zaganiania, z powodzeniem rywalizując w tych dyscyplinach z border colie czy owczarkami australijskimi.

W przypadku spacerów bez smyczy u samojeda może to być codzienność, wpatrzony w przewodnika nie będzie się zanadto oddalał, łatwo go jest też odwołać  z pogoni za zwierzyną, z malamutem trzeba wykonać wiele pracy aby móc spuszczać go ze smyczy, a odwołanie go z pogoni za zwierzyna jest raczej niewykonalne. Ale uwaga, malamuta raczej nikt nam nie ukradnie, nawet gdy będzie biegał na spacerze luzem, gdyż swoim wyglądem i posturą wzbudza respekt, natomiast samojed może łatwo paść ofiarą złodziei (choćby tylko dla okupu), gdyż swoim wyglądem w połączeniu z niezwykle przyjacielskim zachowaniem nie wzbudzi nawet cienia lęku czy respektu.

Opiekunem żadnego psa nie może być dziecko, jednak samojed łatwiej dostosuje się do roli pluszowej przytulanki niż malamut, chętnie odnajdzie w niej też sens swojego istnienia, jeśli nie zaoferujemy mu nic ciekawszego do roboty. Podobnie jak malamut może natomiast bronić dzieci z którymi pozostaje w bliskiej relacji. Malamut na stróża się nie nadaje, podobnie samojed, który potencjalnego złodzieja powita jeszcze wylewniej niż Alaskan.

WARUNKI DO ŻYCIA

Obie rasy mogą bez przeszkód mieszkać w bloku, kwintesencją opieki nie jest metraż ale ilość i jakość czasu poświęcana zarówno malamutowi jak i samojedowi. Jednak samojed znacznie łatwiej przystosuje się do mniejszego metrażu, przecież w końcu dla niego najważniejsze jest aby być razem i blisko. Zarówno znudzony malamut jak i samojed będzie demolował i wył, każdej wielkości mieszkanie. Do tego szczek samojeda może być mniej znośny niż malamucie wycie (miłośnicy mówią o śpiewaniu).

Samojed będzie szczekał często i z wielu powodów, w zasadzie każdy powód jest dobry do szczekania. Większość samojedów potrafi także wyć, jednak robią to niezwykle rzadko.  Malamut natomiast będzie wył z upodobaniem, oczywiście ważne są tu różnice osobnicze, większość malamutów musi mieć powód do wycia np.: samotność.

Posesja na której ma mieszkać samojed czy malamut musi być dobrze ogrodzona, malamut może nam uciec, samojeda może nam ktoś ukraść. Samojed nie oddali się bez potrzeby, jednak tak jak malamut pójdzie z każdym. Malamuty to urodzeni uciekinierzy, natomiast wśród samojedów ważne są różnice osobnicze, gdyż zdarzają się uciekające samojedy.

Kojec – malamut przyzwyczajony do kojca polubi go, będzie traktował jak azyl i swój dom, samojed jak karę i więzienie, chyba że właściciel zamieszka wraz z nim w tym kojcu lub przebywanie w nim będzie stanowiło element sprawienia przyjemności właścicielowi.

PORÓWNANIE CECH ALASKAN MALAMUTE I SAMOYED
ALASKAN MALAMUTE		SAMOYED
Wielkość i waga
psy: pożądana wysokość w kłębie 63.5cm, waga 38kg suki: odpowiednio 58.5cm i 35kg		Wysokość w kłębie: idealna -57 cm u psów, -53 cm u suk. Tolerowane są jedynie odchylenia 3 cm w górę lub w dół.

Wygląd ogólny
Malamut jest psem dużym, silnym, masywnie zbudowanym, o głębokiej klatce piersiowej Malamute stoi pewnie na opuszkach łap; dzięki tej postawie, z uniesioną głową i czujnym, wyrażającym zainteresowanie i ciekawość spojrzeniem, sprawia wrażenie aktywnego i dumnego.		Średniej wielkości, elegancki, biały arktyczny szpic, u którego siła, wytrwałość, zwinność, duma i pewność siebie idą w parze z wdziękiem. Cechą charakterystyczną i konieczną jest tzw. "uśmiech samojeda".

Przeznaczenie rasy
Pies pociągowy, przeznaczony do transportowania ciężkich ładunków, wolniejszy niż samoyed, ale o wiele silniejszy; alaskan malamute nazywany jest 'lokomotywą północy'.		Pies pociągowy, przeznaczony do transportowania średniej wagi ładunków na nieznaczne odległości, używany także do pilnowania i pasienia stad, polowań a także jako „grzejnik” podczas zimnych syberyjskich nocy.

Usposobienie
Malamuty są bardzo przyjacielskie i serdeczne nawet wobec obcych, skore do zabawy, lecz zachowujące się nieraz dość majestatycznie i z rezerwą.		Przyjacielski, pojętny, bystry i żwawy pies. W żadnym wypadku płochliwy lub agresywny. Bardzo towarzyski, najbardziej ze wszystkich ras północy.

Głowa i uszy
Głowa szeroka i mocna, uszy małe w proporcji do czaszki, szeroko rozstawione i osadzone na bokach, z tylu czaszki.		Mocna i klinowata. Proste, dosyć małe, grube (mięsiste), trójkątne, nieznacznie zaokrąglone na końcach uszy. Powinny być ruchome; osadzone wysoko. Szeroko rozstawione ze względu na szerokość czaszki. Długość trzewioczaszki jest mniej więcej równa długości mózgoczaszki.

Oczy
Brązowe, w kształcie migdałów, średniej wielkości; preferowane są ciemne oczy, spojrzenie malamuta ma być łagodne w wyrazie.		Ciemnobrązowego koloru, dobrze osadzone w oczodołach, rozstawione dość szeroko, nieznacznie skośne, migdałowego kształtu; o „śmiejącym się”, miłym, czujnym i inteligentnym wyrazie.

Sierść i umaszczenie
Włos o zmiennej długości, krótszy na bokach, dłuższy wokół łopatek i szyi, wzdłuż grzbietu i na zadzie, jak również na portkach i ogonie; gęsty podszerstek, włos okrywowy odstający; Kolory od jasnoszarego do czarnego (ale również rudy, rudawy, całkowicie biały), włos jest zawsze biały na dolnej części brzucha, części kończyn, cześć znaczeń tworzy maskę; malamuty nie są jednak łaciate. .		Włos obfity, gruby, elastyczny i gęsty. Samoyed jest psem o podwójnej okrywie włosowej, z krótkim, delikatnym i gęstym podszyciem i dłuższym, twardszym, prostym włosem okrywowym. Szata, zwłaszcza u psów, powinna tworzyć – obramowującą głowę – kryzę wokół szyi i ramion. Na głowie i przedzie łap, włos jest krótki i gładki. Na zewnętrznej stronie uszu krótki, uniesiony i gładki. Wnętrze uszu powinno być mocno owłosione. Z tyłu ud szata tworzy portki. Między palcami powinny rosnąć włosy ochronne. Szata prawidłowej struktury powinna mieć specjalny połysk. Umaszczenie czysto białe, kremowe lub białe z biskwitem, przy czym podstawową barwą musi być biel z niewielkimi tylko znamionami biskwitowymi.

Tułów
Linia grzbietu prosta, lekko opadająca w stronę bioder, lędźwie mocno umięśnione.		Raczej nieco dłuższy niż wysoki; głęboki i zwarty, jednakże zwinny. Długość ciała przewyższa wysokość w kłębie o około 5%, a głębokość ciała jest nieco mniejsza od połowy wysokości w kłębie. .

Łapy
Szerokie i zwarte. Palce szczątkowe (tzw. wilcze pazury) na tylnych łapach są niepożądane i powinny być usuwane u szczeniąt, krótko po narodzinach.		Owalne o długich palcach. Szczątkowe palce na tylnych łapach (tzw. wilcze pazury) powinny być usunięte.

Ogon
Osadzony umiarkowanie wysoko; u nasady stanowi przedłużenie linii kręgosłupa. Noszony nad grzbietem, gdy pies nie pracuje. Ogon malamuta jest dobrze owłosiony i przypomina powiewające pióro.		Osadzony dosyć wysoko. U psa podekscytowanego i w ruchu, ogon zagięty jest od nasady ku grzbietowi lub noszony na bok; w spoczynku może zwisać, sięgając stawu skokowego. powinien być obficie okryty włosem.

Powyższe zestawieni zostało wykonane zgodnie z obowiązującymi wzorcami ras zatwierdzonymi przez FCI.

PORÓWNAJ SAM
ALASKAN MALAMUTE		SAMOYED

Wrażenie ogólne
"Jest potężnym i solidnie zbudowanym psem, o głębokiej klatce piersiowej i mocnym, dobrze umięśnionym tułowiu. Malamut, stojąc pewnie oparty na poduszkach łap, wywołuje wrażenie aktywności i dumy w postawie, z głową wzniesioną i czujnymi oczami, zdradzającymi zainteresowanie ciekawość..."		„Średniej wielkości biały arktyczny szpic pociągowy. Wizualnie sprawia wrażenie silnego, wytrzymałego, pełnego wdzięku, prężnego, dostojnego i pewnego siebie. Wyraz samoyeda, zwany „uśmiechem samoyeda”, jest wynikiem połączenia kształtu i usytuowania oka z nieco uniesionymi kącikami warg i jego cechą charakterystyczną.”

Głowa
"Szeroka i głęboka, ani ordynarna, ani niezdarna, lecz pozostająca w proporcji do wielkości psa. Jej wyraz jest łagodny i zdradza czułe usposobienie..."		„Mocna i klinowata, pozostająca w proporcjach do wielkości psa,stop wyraźnie zaznaczony, wyraz pogodny i zdradzający przyjacielskie usposobienie…”

Ruch
"Chód malamuta jest stabilny, wyważony i silny..."		Energiczny, swobodny i niestrudzony, z długim wykrokiem…”

Oczy
Oczy skośnie osadzone, brązowe, migdałowatego kształtu, średniej wielkości. Błękitne oczy są wadą dyskwalifikującą..."		„Ciemnobrązowego koloru, dobrze osadzone w oczodołach, rozstawione dość szeroko, nieznacznie skośne, migdałowego kształtu; oczy niebieskie lub różnokolorowe są wadą dyskwalifikującą…”

Szczenięta w wieku około 6 tygodni

 

Młody Alaskan i samojed w wieku około 5 miesięcy

 

Autor Iwona Lenarczyk

Zabrania się kopiowania tekstu lub jego fragmentów bądź zdjęć bez uprzedniej pisemnej zgody autora.